မ်က္ကန္းငႁကြား

Jul 6, 2006

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ရြာတရြာမွာ မ်က္ကန္းငႁကြား လို႔ေခၚတဲ႔လူတေယာက္ရိွတယ္။ ဘာလို႔ေခၚလဲ စိုေတာ႔သူက မ်က္စိတာ ကန္းတာအႁကြားကေတာ႔ လူတကာကအရံႈး ေပးရတယ္တဲ႔။ အဲလို နဲ႔ေနလာလိုက္တာတေန႔ၾကေတာ႔ သူတို႔ေနတဲ႔ရြာမွာ မီးအႁကီးအက်ယ္ ေလာင္ပါေလေရာတဲ႔။ လူေတြလဲမီးလြတ္ရာ ကိုကိုယ္႔အထုတ ္ကိုကိုယ္စီပိုက္ လို႔ေၿပးလႊား ေနၾကတယ္။ အဲဒီလိုပ ဲငႁကြားလဲေသမွာ ေၾကာက္ေတာ႔သူမ်ား ေတြလိုပဲေၿပးပါ ေလေရာ။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔ခမ်ာမ်က္စိ မွမၿမင္တာ။ အဲဒီေတာ ေၿပးမိေၿပးရာ ေၿပးရင္းနဲ႔ေနာက္ဆံုး ေတာ႔ေရတြင္းထဲၿပဳတ္ၾက သြားပါေလ ေရာ။ သူလဲေၾကာက္အား လန္႔အားနဲ႔ေအာ္ပါ ေလေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကာလသားေတြ လဲမီးၿငိမ္းဖို႔ေရေတြ လာခတ္ လိုက္ၿငိမ္းလိုက္နဲ႔ အလုပ္ေတြရႈပ္ ေနၾကတယ္။ ကာလသားတေယာက္ ကေရတြင္းထဲအသံၾကား လို႔ၾကည္လိုက္ေတာ႔ သူတို႔ရဲ႔အခ်စ္ ေတာ္ၾကီးငႁကြား ၿဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါနဲ႔ငႁကြားကိုေမးတယ္။ မင္းဘယ္တုန္းကၾကသြားတာလဲ။ ငႁကြားကၿပန္ေၿဖတယ္ "ငါမီးၿငိမ္းဖို႔ေရဆင္း ခတ္ေနတာကြ" လို႔ၿပန္ေၿဖတယ္။ ရြာသားလဲေတာ္ေတာ္ ေလး စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ေမးမိတာ မွားမိေလခ်င္းဆိုၿပီးေတာ႕။ ဒါေပမဲ႔ရြာသားလဲ သနားတာနဲ႔၀ါး လံုးတလံုး ခ်ေပးလိုက္တယ္။ ငႁကြားလဲ ကုတ္ကက္တက္ လာပါေလေရာ၊ ဒါေပမဲ႔သူက မ်က္စိမွမၿမင္တာ၊ အဲဒီေတာ႔ တက္လာ လိုက္တာဆင္းရမွာ ကိုေက်ာ္ၿပီးအဖ်ားနား ေရာက္သြားပါေလေရာ။ ရြာသားကစိတ္ မရွည္ေတာ႔ ငကန္းမင္း ဆင္းရမွာက ဒီၤေအာက္ဖက္မွာ ေၿပာတယ္။ ငႁကြားကေတာ႔ "ေအးငါသိတယ္၊ ရြာမွာမီးညြန္႔ၾကိဳးပီ လားလို႔ၾကည္႔ တာကြ" လို႔ၿပန္ေၿပာတယ္။ ရြာသားလဲစိတ္ အၾကီးအၾကယ္ပ်က္သြားၿပီး ဒီေလာက္ ေတာင္ၿဖစ္တဲ႔ေကာင္ ေသပေစေတာ႔ ဆိုၿပီး ထားခဲ႔ ေတာ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔ငႁကြားက မေသဘူး၊ ဟိုစမ္းဒီစမ္းနဲ႔ေဘး လြတ္ရာကိုေရာက္သြားတယ္။ လူတကာ အၿမင္ကတ္တဲ႔ လူမ်ားဟာ ေသခဲတယ္။ မ်က္ကန္းငႁကြားကံေကာင္း၏။